Alweer 1200 km onderweg....

Zo hier zijn we dan weer even... (Eindelijk weer internet gevonden)
Nu vanuit een grote truckstop aan de Highway 1 bij Noresman.
We zijn inmiddels alweer 1200 km verder sinds dat we maandag zijn vertrokken in Perth. Even terug naar die dag...

We vertrokken maandag vanuit ons hostel met de trein richting Joondalup, een plaatsje net iets ten noorden van Perth.
Daar gingen we onze camper oppikken. We troffen het wel weer meteen: In de trein raakten we aan de praat met een oude man die in Australie woonde, maar oorspronkelijk uit Ierland kwam. Hij bood aan om ons af te zetten bij de camperverhuur. Die kans lieten we natuurlijk niet schieten en de oude man zette ons netjes voor de deur af.
De camper was nog niet helemaal gereed, maar na wat gegeten te hebben konden we rond 15.30 uur gaan vertrekken.
Ons plan was om eerst richting het zuid-westen te gaan om daar langs de kust te gaan rondrijden. We reden de eerste dag zo'n 220 km via Rockingham en Mandurah naar Preston Beach.
In Preston Beach brachten we onze eerste nacht in de camper door: prachtig aan de zee met zonsondergang en wat zagen we daar dan ineens op de parkeerplaats rondlopen. Jaja een groepje kangoeroes, de eerste die we zagen deze vakantie in Australie. Vlug wat foto's maken en toen lekker gaan slapen.

Dat lekker slapen viel tegen, we waren allebei rond 6 uur al wakker en hadden zeer slecht geslapen deze eerste nacht in de camper.
Het was al licht dus besloten we vandaag maar op tijd te gaan rijden.
We reden verder via Bunbury naar Busselton. We arriveerden daar rond 8 uur 's morgens en maakte daar een wandeling over de langste pier van West-Australie van 1,8 km lang de Indische Oceaan op.
Daarna reden we verder via Margaret River en Augusta naar Pemberton.
Pemberton was een dorpje omringd door vele bossen en wouden met hele hoge bomen. We bezochten daar een boom van zo'n 400 jaar oud.
Na dat gezien te hebben reden we richting naar Walpole. Daar gingen we onze 2e nacht doorbregen na zo'n 480 km te hebben gereden.
We zochten een mooi plaatsje aan het meer en gingen zelf koken in de camper.
Ook vandaag troffen we het weer: er kwam een Australische man naar ons toegefietst op wel heel toevallig een ORANJE fiets. Hij maakte een praatje met ons en hij vertelde ons dat zijn bedrijf sponsor was van 2 Nederlandse surfsters. Hij nodigde ons uit voor een boottocht de morgen erop. Normaal was het 40 dollar voor die boottocht, maar wij mochten gratis met hem mee. We gingen op tijd slapen, want we waren behoorlijk moe. Deze nacht sliepen we gelukkig stukken beter.

Woensdagmorgen (20 November) rond 10en stonden we dan paraat om met Gairy mee te gaan op z'n boot. Een drukbezochte trip kwamen we wel achter, want er waren nog zo'n 20 mensen meer die meegingen. Maar wij hadden een geluk, wij hoefden niet te betalen voor deze trip HAHA!! Een prachtige boottocht, waar we hele speciale plekken van Walpole hebben gezien. We bedankten Gairy voor deze mooie trip en namen afscheid van hem.'
's middags reden we verder naar Albany, dat werd ook meteen onze stopplaats voor de 3e dag. Vandaag reden we maar zo'n 170 km.
We stopten even op een parkeerplaats om te kijken naar de vele roadtrains die daar passeerden. Ik stond buiten langs de weg en ineens kwam er een man naar me toe gelopen. Het bleek een Nederlander te zijn die al zo'n 30 jaar in Australie woonde. Hij herkende mij als Nederlander aan mijn 'MooiWark' vest. Hij vertelde mij enkele mooie plekken die we in Albany konden bezoeken. We reden erheen en hij had gelijk: we zagen prachtige rotsen en hadden een mooi uitzicht over de indrukwekkende kustlijn van Albany. Dat was echt genieten.
Daarna weer even tanken en heerlijk slapen, want de volgende dag wilde we weer op tijd gaan vertrekken.

We reden vandaag, donderdag 21 november, rond half 8 weer aan. We wilden vandaag kilometers maken, want de weg naar Melbourne was nog lang. Van Albany reden we in een keer zo'n 470 km naar Esperance. We gingen eerst even wat eten bij de Mc Donalds, die je hier veelal tegenkomt in Australie. Daarna keken we nog wat rond in dit mooie havendorpje. We reden daarna nog zo'n 200 km door naar Noresman.
Op die weg daarheen zagen we een fietser staan die zo te zien om hulp vroeg. We besloten even te stoppen en te vragen wat er aan de hand was. Het was een oudere man die behoorlijk uitgeput was door zijn lange fietsreis. Het was een zeer lange saaie weg in de middle of nowhere en het volgende dorpje lag pas 40 km verderop. We besloten zijn fiets in te laden en hem mee te nemen naar Noresman.
Hij was ons zeer dankbaar en we dropte hem bij de BP Truckstop, waar we zelf ook besloten onze camper aan de kant te zetten. Een grote truckstop met veel roadtrains die hier een stop maken. Dus je snapt wel dat ik nu helemaal in m'n sas ben. Net even lekker gedoucht en nu zitten we even binnen wat te drinken en kunnen hier ideaal gebruik maken van het internet.

Dalijk lekker slapen en morgen gaan we aan een lange trip beginnen over de Highway 1 van Australie, DE belangrijkste snelweg van West naar Oost Australie. Op naar Adelaide/Melbourne.
Nu zijn jullie dus weer helemaal op de hoogte en hopelijk vind ik snel weer een plekje waar ik m'n verhalen weer op internet kan zetten.

HOUDOE!!! En HOP HOP GAS EROP!!!